هشدار جدی یک مقام مسئول : ظرفیت محل انتقال و دپوی خاک و نخاله های ساختمانی رو به اتمام است

سازمان مديريت پسماند شهرداری مشهد : سازمان در اجرای ماده 84 قانون شهرداری ها و بر اساس برنامه های مدیریت پسماندها در شهر و با هدف ساماندهی ، مراقبت و اجرای عمليات مربوط به كاهش توليد ، جمع آوري ، ذخيره سازي ، جداسازي ، حمل و نقل ، بازيافت و پردازش و دفع پسماندهای شهری، ساختمانی و عمرانی و بیمارستانی انجام وظیفه می نماید.یکی از ادارات این سازمان اداره ساماندهي ضايعات ساختماني می باشد که در ذیل توضیحاتی در این مورد ارائه می شود. اداره ساماندهي ضايعات ساختماني تخليه غير مجاز خاك و ضايعات ساختماني در حواشي بزرگراه ها ، جاده ها و مسيل ها موجب وارد آمدن خسارتهاي بهداشتي ، زيست محيطي و اقتصادي و نيز ايجاد منظر نامناسب برچهره شهر گرديده است . لذا طي بررسيها و مطالعات انجام گرفته توسط سازمان مدیریت پسماند شهرداری مشهد اين نتيجه به دست آمد كه مناسبت ترین روش ساماندهی ضایعات ساختمانی، كنترل ماشين آلات مرتبط با توليد و حمل اين نوع مواد مي باشد . بر این اساس ابتدا چندين نقطه جهت تخليه مجاز خاک و نخاله شناسايي ، سپس خاك و نخاله هاي توليدي در شهر با نظارت و كنترل سازمان به محل هاي مذكور هدايت مي شوند . در مرحله بعد سازمان استقرار مخازنی در مكان هايي كه خاك و نخاله توليد مي شود. جمع آوري و حمل اين مواد را بصورت مكانيزه انجام مي دهد . از مزاياي این روش مي توان به موارد ذیل اشاره نمود : 1 – اندازه مناسب باكس ها كه امكان استفاده آنها را در حداقل فضا ممكن مي سازد 2 – حمل آسان و سريع و بهداشتي 3 – هزينه مناسب

يكي از مهمترين مشكلات بوجود آمده در سالهاي اخير در كشور هاي در حال توسعه، انبوه ضايعات ساختماني است.از جمله دلايل اين افزايش، تغيير الگوي مصرف، افزايش استانداردهاي زندگي و همچنين افزايش جمعيت مي باشد. صنعت ساختمان سازي اگرچه در توسعه و پيشرفت يك جامعه سهم بسزايي دارد اما از طرف ديگر به عنوان يك عامل مخرب محيط زيست نيز تلقي مي شود. كمبود مكان هاي كافي جهت دفن ضايعات، 40-30%مصرف انرژي، 15%مصرف آب، 50-40%توليد و انتشار گازها و گرد وغبار در طي مراحل ساخت، بهره برداري و تخريب از خسارات زيست محيطي توليد ضايعات مي باشد.عدم وجود برنامه مناسب درارتباط با توليد، جمع آوري و بازيافت ضايعات ساختماني يكي از مشكلات زيست محيطي مهم است كه تعداد زيادي از جوامع با آن روبرو هستند. بنابراين مديريت و برنامه هاي كاهش از مبدا در عمليات ساخت وسازدر اين زمينه مي تواند باعث افزايش بهره وري مصالح در صنعت ساختمان و جلوگيري از آلودگي هاي زيست محيطي شود. لذا پژوهش پيش رو جهت بررسي عوامل توليد ضايعات ساختماني در فاز طراحي، حمل و نقل و ذخيره سازي و فرايند تهيه مواد اوليه صورت گرفته است تا با شناسايي اين عوامل راهكارهايي جهت كاهش ضايعات در هر يك از اين مراحل داده شود.روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه ي توصيفي است. روش نمونه گيري غير احتمالي ( در دسترس ) بود. جامع ي پژوهش را 94نفرازپيمانكاران ،معماران،مهندسين ناظر و طراحان تشكيل دادند كه واجدكليه ي مشخصات افراد پژوهش بودند. براي تعيين اعتبار ابزار از روش اعتبار محتوا و جهت كسب پايايي از ضريب آلفاي كرونباخ(79/0)استفاده شد.يافته ها:از 94 پرسشنامه تكميل شده توسط مهندسين، 3/38 درصد از افراد فاز حمل و نقل و ذخيره سازي، 9/30 درصد آنها فرايند تهيه مواد اوليه و 4/23 درصد نيز فاز طراحي را بعنوان مهمترين عامل توليد ضايعات در عمليات ساختماني انتخاب كرده اند.علاوه بر اين، در هر يك از فازهاي ذكر شده، مهمترين عامل توليد ضايعات بدين شرح مشخص شده اند: در بين عناصر انتخابي براي فاز حمل و نقل و ذخيره سازي گزينه ي ذخير ه نامناسب مصالح با %3/55، در فاز طراحي استفاده از مصالح با كيفيت پايين با % 9/55 و در فرايند تهيه ي مواد اوليه گزينه ي تغيير در قيمت مصالح با% 7/44 به عنوان مهمترين عوامل توليد ضايعات در اين مطالعه شناخته شده اند.نتيجه گيري:مطالعه حاضر نشان مي دهد، كه هر يك از فازهاي حمل و نقل و ذخيره سازي ، فرايند تهيه ي مواد اوليه و فاز طراحي در توليد ضايعات ساختماني سهم بسزايي دارند كه در اين بين فاز حمل و نقل و ذخيره سازي عمده ترين عامل توسط مهندسين شناخته شده است. شناسايي عوامل مذكور به ما كمك خواهد كرد تا هرچه بهتر بتوان با تصميم گيري هاي صحيح، گامي موثر در جهت كاهش توليد ضايعات در عمليات ساختمان سازي برداريم.